Παλλήνη: 14-11-2018                                                                           Προς όλους

         Αριθμ.Πρωτ.:   123                                                             τους συναδέλφους μας                     

Καταγγελίες δίχως νόημα από γονείς ταλαιπωρούν τους εκπαιδευτικούς και δυσχεραίνουν το έργο τους 

Καθημερινά τα γραφεία των διευθυντών των σχολείων μας δέχονται ένα μεγάλο αριθμό τηλεφωνημάτων και επισκέψεων από γονείς που διατυπώνουν παράπονα για τη συμπεριφορά κάποιου εκπαιδευτικού ή άλλου παιδιού απέναντι στο παιδί τους. Κάνουν υποδείξεις για τον δάσκαλο της αρεσκείας τους, για τον τρόπο διδασκαλίας, για την παιδαγωγική αντιμετώπιση των παιδιών. Χρησιμοποιούν εκφράσεις απαξίωσης για τα άλλα παιδιά μιλώντας για «κακούς συμμαθητές», ζητούν την απομάκρυνση παιδιών από το σχολείο, «απαγορεύουν» σε παιδιά να κάθονται με το παιδί τους στο ίδιο θρανίο, «απαιτούν» την παραδειγματική τιμωρία άλλων παιδιών. Ενίοτε δε διατυπώνουν ανοίκειους χαρακτηρισμούς για τους εκπαιδευτικούς και απευθύνουν ανυπόστατες κατηγορίες ότι δήθεν ο εκπαιδευτικός «έχει στοχοποιήσει» το παιδί τους επειδή του  έκανε   παρατήρηση ή επίπληξη για μη αποδεκτή συμπεριφορά, και τόσα άλλα.Στην επαγγελματική τους εμπειρία, όλοι οι εκπαιδευτικοί έχουν βιώσει πολλά παραδείγματα τέτοιων γονεϊκών παρεμβάσεων.

Δυστυχώς το «φαινόμενο» αυτό  παρατηρείται όλο και πιο συχνά τα τελευταία χρόνια στα σχολεία. Η οικονομική κρίση των τελευταίων ετών φαίνεται να επιτείνει το πρόβλημα. Οι εκπαιδευτικοί, αισθάνονται απροστάτευτοι μπροστά στις καταγγελίες και ,σε ορισμένες περιπτώσεις, μπροστά στις εριστικές διαθέσεις των γονιών των μαθητών τους. Δεν μιλάμε για τις περιπτώσεις εκείνες που πιθανόν ένας εκπαιδευτικός να έχει «ξεφύγει από τα όρια». Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων μιλάμε για απλά καθημερινά θέματα που όμως αρκετές φορές παίρνουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις και συχνά εκπαιδευτικοί σέρνονται σε πειθαρχικά όργανα, ακόμη και στα δικαστήρια, για ασήμαντες αφορμές, για καταγγελίες και απαιτήσεις που τις περισσότερες φορές ξεπερνούν κάθε φαντασία.

Δυστυχώς, ορισμένοι γονείς αδυνατούν να αποδεχτούν ότι ο εκπαιδευτικός διαθέτει την επιστημονική κατάρτιση και έχει την απόλυτη ευθύνη στην καθημερινή λειτουργία του σχολείου για την εφαρμογή παιδαγωγικών μέτρων που κρίνει αναγκαία. Με μοναδικό κριτήριο στενές προσωπικές αντιλήψεις για το ρόλο της εκπαίδευσης, γίνονται τιμητές των εκπαιδευτικών και του έργου τους. Θεωρούν ότι αυτοί γνωρίζουν καλύτερα τι είναι καλό για το παιδί τους ακόμα και σε πολύ εξειδικευμένα παιδαγωγικά θέματα και απαιτούν από τους εκπαιδευτικούς να προσαρμοστούν στις δικές τους απόψεις! Έτσι, συχνότατα, παρεμβαίνουν στο εκπαιδευτικό έργο «πραξικοπηματικά», παρακωλύοντάς το. Οι παρεμβάσεις αυτές, ωστόσο, έχουν αρνητικές επιπτώσεις σε όλη τη σχολική μονάδα. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι Σύλλογοι Διδασκόντων ταλαιπωρήθηκαν επί μακρόν δαπανώντας πολύτιμο χρόνο για να απαντήσουν σε ανυπόστατες πολυσέλιδες καταγγελίες και ανεδαφικές αιτιάσεις γονέων. Ακόμα χειρότερα είναι τα πράγματα, όταν τα κίνητρα των γονέων υποκρύπτουν άλλες σκοπιμότητες, προσωπικές, ιδεολογικές ή κοινωνικές τις οποίες ανεύθυνα επιχειρούν-και καταφέρνουν- να μεταφέρουν στο χώρο του σχολείου. Το συχνότερο είναι να καταλήγουν σε δικαίωση του εκπαιδευτικού και των επιλογών του σχολείου, όμως, το κόστος για τη σχολική μονάδα και το έργο της είναι σε κάθε περίπτωση μεγάλο.

Καλό θα είναι οι γονείς να αποδεχτούν τους διακριτούς ρόλους και να εμπιστευτούν τους εκπαιδευτικούς στα θέματα που αφορούν την εκπαίδευση του παιδιού τους. Οι εκπαιδευτικοί, σήμερα, είναι καλύτερα καταρτισμένοι από ποτέ και μπορούν  να διακρίνουν πράγματα που οι γονείς δεν μπορούν να δουν είτε γιατί δεν έχουν τις απαραίτητες παιδαγωγικές γνώσεις είτε γιατί δεν διαθέτουν την εμπειρία και τα συγκριτικά στοιχεία από την καθημερινή επικοινωνία με πολλά και διαφορετικά παιδιά που έχουν κατά τεκμήριο οι εκπαιδευτικοί.

Γονείς και εκπαιδευτικοί μπορούν και οφείλουν να έχουν στενή συνεργασία και όχι σχέση αντιπαλότητας γιατί αγωνίζονται για τον ίδιο σκοπό: την ουσιαστική μόρφωση και  διάπλαση του χαρακτήρα των παιδιών. Τέτοιες συμπεριφορές και στάσεις δεν υπηρετούν τον παραπάνω σκοπό.

Ενώ τα προβλήματα αυτά αρκετές φορές παίρνουν πειθαρχικές και νομικές διαστάσεις το νομικό πλαίσιο στη χώρα αφήνει εντελώς απροστάτευτους τους εκπαιδευτικούς και αναγκάζει τους διευθυντές να ερευνούν ακόμα και την παραμικρή παράλογη καταγγελία του γονέα ο οποίος όμως ενθαρρύνεται από μια τέτοια αμυντική συμπεριφορά  των διευθυντών. Οι δύσκολες εποχές που ζούμε ενισχύουν τάσεις «ανθρωποφαγίας» και μετάθεσης των προβλημάτων σε ομάδες ή πρόσωπα που κατά προτίμηση έχουν μικρή δυνατότητα αντίστασης, όπως οι εκπαιδευτικοί.

Καλούμε την πολιτεία να ασχοληθεί συστηματικά με τέτοια ζητήματα που αφορούν την ασφάλεια και την προστασία εκπαιδευτικών αλλά και μαθητών και να προασπίσει το κύρος και τη θεσμική θέση που αρμόζει στους εκπαιδευτικούς μέσα στην κοινωνία.

Καλούμε τη Δ.Ο.Ε. να αναδείξει το θέμα συνδικαλιστικά και παιδαγωγικά αλλά και να σταθεί δυναμικά δίπλα σε συναδέλφους που οδηγούνται στα δικαστήρια ενεργοποιώντας και αξιοποιώντας το «Ταμείο νομικής στήριξης συναδέλφων» της Ομοσπονδίας.

Καλούμε τους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων να είναι επιφυλακτικοί στην υιοθέτηση τέτοιου είδους καταγγελιών.             

Ο Πρόεδρος                                               Ο  Γεν. Γραμματέας                 

Σάββας    Σεχίδης                                     Κων/νος  Βερέτσος

• Προηγούμενο
• Επόμενο