ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΣΤΗΝ 86η ΓΣ ΤΗΣ ΔΟΕ.
1 ΣΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΩΝ.
Δ. ΠΡΙΜΗΚΥΡΗΣ (ΣΥΛΛΟΓΟΣ «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΕΛΜΟΥΖΟΣ»): Συνάδελφοι, καλησπέρα, Πρωτοβουλία Ανεξάρτητων Εκπαιδευτικών.
Κοιτάξτε, συνάδελφοι, ευτυχώς κάποιοι εδώ μέσα είμαστε παλιοί στον κλάδο και έχουμε και μνήμη αλλά έχουμε και κρίση. Μνημόνια ψηφίζονταν στην Ελλάδα από το 2010. Κυβερνητικός συνδικαλισμός γίνεται εδώ και δεκαετίες στην Ομοσπονδία μας και φυσικά θα συμφωνήσω, ζήλεψε την αίγλη και το μεγαλείο της ΠΑΣΚ και της ΔΑΚΕ, τώρα δυστυχώς και η ΕΡΑ και κάποιοι άλλοι και θέλουν και εκείνοι να κάνουν κυβερνητικό συνδικαλισμό.
Κοιτάξτε, συνάδελφοι, οι ελπίδες που γεννήθηκαν στον τόπο μας το Γενάρη του 2015 και που δυστυχώς τον Ιούλιο του ίδιου έτους εξανεμίσθηκαν όταν το ΟΧΙ, το περήφανο ΟΧΙ του ελληνικού λαού μετατράπηκε μετά από τη μνημονιακή μετάλλαξη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ σε ένα ταπεινωτικό ΝΑΙ.Και το χειρότερο από όλα θέλουν να περάσουν το εγκληματικό μήνυμα, ότι δεν υπάρχει από δω και πέρα εναλλακτική, ότι θα πρέπει να υποκύψουμε στο πεπρωμένο – στη μοίρα μας και πρέπει να δεχτούμε όλα αυτά που ετοιμάζουν για μας.
Εμείς σαν Πρωτοβουλία Ανεξάρτητων Εκπαιδευτικών λέμε όχι. Και λέμε όχι και σε συνδικαλιστικό επίπεδο προτάσσοντας και προτείνοντας εδώ και ένα χρόνο το μέτωπο το ανεξάρτητο, το ταξικό, το ριζοσπαστικό, που το προτείναμε μετά επιτάσεως και αυτό το διάστημα και στα Πρωτοβάθμια Σωματεία αλλά και στην 86η Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ και δυστυχώς δεν γίναμε, δεν βρήκαμε ανταπόκριση από άλλες δυνάμεις του χώρου και δυστυχώς, θα δώσουμε την ευκαιρία στον κυβερνητικό συνδικαλισμό να αυξήσει πιθανόν τη δύναμή του, εμείς όμως λέμε όχι και θα προτάξουμε, και θα προσπαθήσουμε να το αποτρέψουμε αυτό, ούτως ώστε οι τρεις έδρες που ήτανε μέχρι τώρα στη ριζοσπαστική, στην ταξική όχθη να παραμείνουν και στο επόμενο Δ.Σ. της ΔΟΕ. Για εμάς αυτό, συνάδελφοι, είναι το επίδικο, δεν ξέρω αν για κάποιους από σας δεν λέει τίποτε.
Λέμε ΟΧΙ και σε κοινωνικό και σε πολιτικό επίπεδο και θα προτάξουμε το μέτωπο που θα ανατρέψει αυτές τις πολιτικές. Και για να μην ξεγελιόμαστε, συνάδελφοι, δεν μπορούμε να κρατάμε δυο και τρία καρπούζια στην ίδια μασχάλη. Θα πρέπει κάποια στιγμή να απαντήσουμε και να δούμε από πού εκπορεύονται αυτές οι πολιτικές. Εκπορεύονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, εκπορεύονται από την Ευρωζώνη, εκπορεύονται και έχουν να κάνουν με το νόμισμα. Θα πρέπει να απαντήσουμε σε αυτά τα διλήμματα, αν θέλουμε, δηλαδή, να συνεχίσουμε να είμαστε κολίγοι στον τόπο μας ή θα πούμε: όχι στην Ευρωζώνη, όχι στην Ε.Ε και όχι στο νόμισμα.
Τέλος, να θυμίσω και κάτι, μισό λεπτό, να θυμίσω και κάτι γιατί πέρυσι, πέρυσι εδώ, στην ίδια αίθουσα, εμείς οι 18 που υπογράψαμε μια ανακοίνωση και είχαμε και πολύ συγκεκριμένο πλαίσιο δράσης, ήμασταν οι μοναδικοί που μιλάγαμε για απεργία με χαρακτηριστικά διαρκείας και επαναλαμβανόμενων μορφών και όλο το άλλο σώμα ψήφισε τι; Ψήφισε μια κλειδωμένη απεργία μιας ημέρας, οι τέσσερις παρατάξεις και το ΠΑΜΕ θυμάμαι πρότεινε 2 ημέρες. Και όπως όλοι θυμόμαστε πριν ακόμα αρχίσει αυτός ο αγώνας τέλειωσε.
Έτσι θα πάμε, συνάδελφοι, και από δω και πέρα; Εμείς λέμε όχι. Η ευκαιρία που μας δόθηκε, με την αξιολόγηση προχθές που ο κλάδος – οι δάσκαλοι απάντησαν με ένα μεγάλο όχι, θα πρέπει να συνεχιστεί και στο επόμενο διάστημα με απεργία – αποχή, αποχή από όλες τις διαδικασίες γιατί ξέρουμε τι συμβαίνει και τι μας περιμένει. Ευχαριστώ.
ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΣΤΗ ΓΣ ΤΗΣ ΔΟΕ ΓΙΑ:
2 ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΥ ΟΡΑΜΑΤΙΖΟΜΑΣΤΕ
Δ. ΠΡΙΜΗΚΥΡΗΣ [ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΕΛΜΟΥΖΟΣ]: Συνάδελφοι είμαι από την Πρωτοβουλία Ανεξάρτητων Εκπαιδευτικών.
Κατ’ αρχήν συνάδελφοι εμείς μιλάμε για ένα δημοκρατικό σχολείο των όλων, των ίσων και των διαφορετικών, που θα βασίζεται στις σύγχρονες ανάγκες και στα δικαιώματά μας. Το δημοκρατικό σχολείο δεν είναι πολιτικά και ιδεολογικά ουδέτερο. Δεν είναι μια ενιαία αντίρρηση. Έτσι λοιπόν, στο ερώτημα τί είναι το δημοκρατικό σχολείο, μια φιλελεύθερη προσέγγιση θα έδινε διαφορετική απάντηση από μια συντηρητική και πολύ περισσότερο από μια ριζοσπαστική προσέγγιση.
Για να προσδιορίσουμε τα χαρακτηριστικά του δημοκρατικού σχολείου, όπως και την αποστολή του, θα πρέπει να το κάνουμε από μια σαφή ιδεολογικοπολιτική θεώρηση. Τα πάντα στην εκπαίδευση είναι ζήτημα οπτικής. Κι εμείς θα δούμε τα πράγματα από την πλευρά των κοινωνικών ομάδων που δε βρίσκονται σε θέση ισχύος στον ανελέητο κοινωνικό ανταγωνισμό. Υπάρχει όμως ανάγκη σήμερα να μιλήσουμε για το δημοκρατικό σχολείο; Υπάρχει ανάγκη να μιλήσουμε για το τί σχολείο θέλουμε;
Το ερώτημα τίθεται περισσότερο επιτακτικά και υπάρχει ανάγκη να διευκρινίσουμε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά ενός τέτοιου σχολείου, κυρίως εξαιτίας της ηγεμονίας του νεοφιλελευθερισμού στην οικονομία, στην πολιτική αλλά και στην εκπαίδευση.
Επιπρόσθετα θα πρέπει να τονίσουμε ότι στη χώρα μας, τα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης, με τ’ αλλεπάλληλα μνημόνια που εφαρμόζονται απ’ όλες τις ανεξάρτητες κυβερνήσεις, κατ’ απαίτηση των Οργανισμών Διεθνούς Επιτροπείας, Ευρωπαϊκής Ένωσης, Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ΟΟΣΑ που αφαιρούν και τη στοιχειώδη δημόσια υποστήριξη προς το μορφωτικό αγαθό, δημιουργείται η εικόνα ενός σχολείου σε κατάληψη που μόνο δημοκρατικό δεν είναι.
Το σημερινό σχολείο είναι ένα σχολείο έτοιμων, τυποποιημένων γνώσεων χωρίς την άμεση ερευνητική συμμετοχή των μαθητών. Ένα σχολείο ιεραρχικά δομημένο όπου δεν υπάρχει κανένας ζωντανός θεσμός επικοινωνίας των εκπαιδευτικών. Κλειστό σε κάθε αντίληψη συλλογικής, ομαδικής δράσης τόσο μέσα στην τάξη όσο και έξω απ’ αυτήν.
Κυριαρχεί η κρατική παιδαγωγική των κλειστών αναλυτικών προγραμμάτων που καθορίζεται από την κεντρική εξουσία μακριά από τις ανάγκες των εκπαιδευτικών και την κοινωνία. Είναι ένα σχολείο ταξικό. Το δημοκρατικό σχολείο από μια ριζοσπαστική ανατρεπτική και όχι φιλελεύθερη σκοπιά, είναι εκείνο το σχολείο που θέτει ως βασική επιδίωξη τη χειραφέτηση και τη διαμόρφωση της κριτικής συνείδησης του μαθητή και της μαθήτριας ως μέσω όμως για την επίτευξη του μετασχηματισμού της κοινωνίας, τη ριζική κοινωνική αλλαγή.
Η διδακτική πράξη δε μπορεί παρά να συνδέει κάθε γνωστικό αντικείμενο με κοινωνικό πλαίσιο. Βασικός στόχος, η χειραφέτηση του υποκειμένου. Το δημοσιογραφικό σχολείο πρέπει να θέτει τα κοινωνικά προβλήματα στο επίκεντρο της καθημερινής πρακτικής και ν’ αναδεικνύεται ως κυρίαρχη διάσταση της μάθησης την κοινωνική δράση, να οδηγεί το μαθητή σε ενεργό συμμετοχή με απώτερο στόχο τη διαμόρφωση πολιτικών υποκειμένων.
Άρα το δημοκρατικό σχολείο είναι δράση και μάλιστα κοινωνική δράση. Η εκπαίδευση είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπορεύσιμο είδος. Βασικό κριτήριο για το σχεδιασμό και την εφαρμογή της εκπαιδευτικής πολιτικής είναι οι μορφωτικές ανάγκες των μαθητών και η δημιουργία των προϋποθέσεων για την ολόπλευρη γνωστική τους συγκρότηση, τη συναισθηματική τους ανάπτυξη, την αισθητική τους καλλιέργεια και την κοινωνική τους ολοκλήρωση.
Η χρηματοδότηση των σχολείο πρέπει να είναι δημόσια και τέτοια ώστε να καλύπτει με επάρκεια της εκπαιδευτικές, μορφωτικές και κοινωνικές ανάγκες. Στις μέρες μας, που το κράτος και το μνημονιακό καθεστώς εγκαταλείπει οικονομικά τη δημόσια εκπαίδευση και οδηγεί το σχολείο επίσημα πια στην εξασφάλιση άλλων πόρων που θα είναι σαφώς επί αντιπαροχή, οικονομική, μορφωτική, πολιτιστική, ιδεολογική, το νεοφιλελεύθερο μοντέλο ενός αγοραίου σχολείου που λειτουργεί με επιχειρηματικούς όρους είναι μπροστά μας.
Ένα τέτοιο σχολείο είναι βαθιά δημοκρατικό και αντιδραστικό. Αντίθετα, το δημοκρατικό σχολείο παλεύει για τη μορφωτική ισότητα όλων των μαθητών και την καταπολέμηση των ταξικών κοινωνικών και πολιτισμικών ανισοτήτων που οδηγούν σε κοινωνικό αποκλεισμό και απόρριψη. Το δημοκρατικό σχολείο έχει ένα σαφή διαπολιτισμικό προσανατολισμό. Είναι διαπολιτισμικό σχολείο της ισοτιμίας, το οποίο απολαμβάνει την αναγκαιότητα σεβασμού των δικαιωμάτων του παιδιού και του ανθρώπου.
Δημοκρατικό σχολείο όμως δεν είναι εκείνο που απλώς αναγνωρίζει τη διαφορετικότητα και προωθεί το πολιτισμικό πλουραλισμό, αλλά αυτό που προτάσσει μια διαπολιτισμική διάσταση η οποία αφορά κάθε όψη της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Το δημοκρατικό σχολείο χωρίς να προχωρά σε αξιολογικές ιεραρχήσεις, αναγνωρίζει την αξία όλων των πολιτισμών καθιστώντας την ισοτιμία ως βασική αρχή στην συνάντηση των διαφορετικών πολιτισμικών παραδόσεων.
Το δημοκρατικό σχολείο εφαρμόζει ανοιχτά, αναλυτικά προγράμματα κι επιδιώκει μια ολιστική προσέγγιση της γνώσης μ’ έμφαση στις ανθρωπιστικές αξίες. Το σχολείο πρέπει να είναι χώρος δημιουργίας και χαράς και όχι καταναγκασμού. Το δημοκρατικό σχολείο πρέπει να καλλιεργεί την ικανότητα των μαθητών να σκέφτονται, να διατυπώνουν τις απόψεις τους, να διαμορφώνουν κριτική σκέψη και συνείδηση.
Η καλλιέργειας της κριτικής συνειδητοποίησης των μαθητών μας, αποτελεί σπουδαίο καθήκον των εκπαιδευτικών ακόμα και στις πιο δύσκολες σημερινές συνθήκες. Συνιστά κρίσιμο στόχο για την κριτική, ριζοσπαστική Παιδαγωγική. Σε αυτή την κατεύθυνση χρήσιμο εργαλείο είναι η συλλογική δημιουργία, η συγκέντρωση και η δημοσίευση ελεύθερου εναλλακτικού υλικού, το οποίο ανάμεσα σε άλλα στηρίζει και τη συλλογική εργασία εκπαιδευτικών και μαθητών για κρίσιμα κοινωνικά ζητήματα.
Το δημοκρατικό σχολείο έχει αμεσοδημοκρατική λειτουργία και διαδικασίες με κυρίαρχο και αποφασιστικό το ρόλο του Συλλόγου Διδασκόντων. Το δημοκρατικό σχολείο διακρίνεται για τον ενεργό και συμμετοχικό ρόλο του Συλλόγου Διδασκόντων σε όλο το φάσμα της παιδαγωγικής διδακτικής αλλά και διοικητικής λειτουργίας του σχολείου.
Το δημοκρατικό σχολείο είναι σχολείο της σταθερής και μόνιμης δουλειάς και της εργασιακής αξιοπρέπειας. Και τέλος, το δημοκρατικό σχολείο είναι μια μάχιμη εκπαιδευτική και κοινωνική διεκδίκηση και καθίσταται σαφές ότι δεν ταιριάζει στα μνημονιακά καλούπια ούτε στα στεγανά του επελαύνοντας νεοφιλελευθερισμού.
Φορέας αυτής της διεκδίκησης είναι ένα μορφωτικό και κοινωνικό ρεύμα χειραφέτησης και ανατροπής στο οποίο το εκπαιδευτικό σύστημα με τις αγωνιστικές εμπειρίες και παραδόσεις του, έπαιξε και θα παίξει σημαντικό ρόλο. Ευχαριστώ.
ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΓΙΑ:
3 ΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ
Δ. ΠΡΙΜΗΚΥΡΗΣ [ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΕΛΜΟΥΖΟΣ]: Συνάδελφοι είμαι από την Πρωτοβουλία Ανεξάρτητων Εκπαιδευτικών.
Το πρώτο που θέλουμε να πούμε σαν παράταξη είναι ότι τα παιδιά πρόσφυγες είναι παιδιά θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων, της φτώχιας και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Παιδιά που τα εγκλώβισε στη χώρα μας η επαίσχυντη συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας, την οποία συνυπέγραψε η ελληνική κυβέρνηση και τα στοίβαξε χωρίς τη θέλησή τους σε δομές φιλοξενίας (hot spot) που οι περισσότερες προσομοιάζουν με στρατόπεδα συγκέντρωσης και σε νέο τύπο στρατόπεδα Αμυγδαλέζας.
Η κυβέρνηση και το Υπουργείο αγνοώντας την εμπειρία συμμετοχής στο εκπαιδευτικό σύστημα χιλιάδων αλλόγλωσσων μαθητών, προσφύγων και μεταναστών των προηγούμενων χρόνων για την οποία πρωτοστάτησε το μαχόμενο εκπαιδευτικό κίνημα με σημαία το σχολείο των όλων, των ίσων, και των διαφορετικών και αντί να ενισχύει την εγκατάσταση γονιών και παιδιών σε μικρούς αριθμούς στον αστικό ιστό, να προωθήσει την εγγραφή των παιδιών στο σχολείο της γειτονιάς τους και να ενισχύσει τους υπάρχοντες υποστηρικτικούς θεσμούς, δηλαδή τμήματα υποδοχής, φροντιστηριακά τμήματα κτλ., το Υπουργείο παρουσιάζει ως αναπόφευκτη την ύπαρξη διαχωρισμένων δομών εκπαίδευσης, δηλαδή ένα ιδιότυπο παιδαγωγικό απαρτχάιντ στην καρδιά της Ευρώπης – φρούριο.
Όσο λοιπόν και να διατείνεται η κυβέρνηση ότι πρόκειται για προσωρινές ή μεταβατικές δομές, εμείς λέμε ότι αυτές θα στρώσουν το δρόμο για την αποτυχία ένταξης και την περαιτέρω περιθωριοποίηση αυτών των παιδιών. Κατά τη γνώμη μας τα παιδιά όλου του κόσμου είναι παιδιά μας, είναι καλοδεχούμενα στο σχολείο μας. Έχουν ανάγκη από μια μεγάλη αγκαλιά, έχουν ανάγκη από αγάπη και συμπαράσταση. Θα την προσφέρουμε.
Η εκπαίδευση υπήρξε ανέκαθεν χώρος μάχης ενάντια στις μισαλλόδοξες αντιλήψεις, τις διακρίσεις και τις ρατσιστικές πρακτικές, υπήρξε χώρος πολιτισμού και αγώνων για το δημοκρατικό σχολείο των όλων, των ίσων και των διαφορετικών. Η μαχόμενη εκπαίδευση θ’ αγωνιστεί και θα πρωτοστατήσουμε σ’ αυτό με όλες μας τις δυνάμεις για την ισότιμη φοίτηση των προσφυγόπουλων στα σχολεία και τη δημιουργία αξιοπρεπών δομών φιλοξενίας εντός του οικιστικού ιστού των πόλεων για όλους τους πρόσφυγες.
Με πλήρη πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας και εκπαίδευσης, χωρίς στρατόπεδα συγκέντρωσης, κοινωνικό αποκλεισμό, φυλακές και απελάσεις. Επιμένουμε, διεκδικούμε και απαιτούμε:
- Την εγγραφή όλων των παιδιών των προσφύγων και μεταναστών στο δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης χωρίς αποκλεισμούς, εμπόδια και διαχωρισμούς, μέχρι να ικανοποιηθεί το αίτημά τους για μετεγκατάσταση στις χώρες τελικού προορισμού.
- Πρόβλεψη για τη δωρεάν μεταφορά και ισοκατανομή τους στα όμορα σχολεία των δομών φιλοξενίας.
- Ίδρυση ολιγομελών τάξεων υποδοχής εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας και τμημάτων για τη διδασκαλία της μητρικής γλώσσας.
- Πρόσθετες υποστηρικτικές δομές για τις ευπαθείς ομάδες.
- Δωρεάν σίτιση και υγειονομική περίθαλψη για όλους τους μαθητές και μαθήτριες.
- Μαζικούς μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών και βοηθητικού προσωπικού για την κάλυψη των μεγάλων αναγκών για τη μόρφωση όλων των παιδιών που ζουν στη χώρα μας.
- Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και στους μετανάστες. Όλα τα παιδιά χωρίς διαχωρισμούς στο δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης.
Ευχαριστώ πολύ.