Για Νηπιαγωγεία-Παιδικούς Σταθμούς
Κόντρα στις αυταπάτες και τη σύγχυση
Κοινός αγώνας για πλήρη και σταθερή δουλειά
Μαζικοί διορισμοί εκπαιδευτικών
Λίγες μέρες πριν από την ψήφιση του 4ου μνημονίου επίθεσης στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ -σε μια από τις γνωστές προσπάθειές της να θολώσει τα νερά και να παρουσιάσει φιλολαϊκό δήθεν πρόσωπο- εξήγγειλε την υποχρεωτική ένταξη των προνηπίων στα νηπιαγωγεία και τη θέσπιση της υποχρεωτικής δεκατετράχρονης εκπαίδευσης μέχρι το τέλος της τριετίας.
Συγκινήθηκε δήθεν η κυβέρνηση από το πρόβλημα των οικογενειών που τα παιδιά τους μένουν εκτός δομών, την ώρα που ψηφίζει το ένα βάρβαρο μέτρο μετά το άλλο! Και εμφανίζει ως λύση τη θεσμική διευθέτηση του ζητήματος. Τόσο απλά!
Τι φταίει όμως και τα προνήπια μένουν «εκτός δομών» στους δήμους ή πολύ περισσότερο στα δημόσια νηπιαγωγεία; «Φταίει η μη θέσπιση της υποχρεωτικής δίχρονης προσχολικής αγωγής»… Εύκολα λόγια και μεγάλη παγίδα! Δεν «φταίνε» οι μηδενικοί διορισμοί; Δεν φταίνε τα νηπιαγωγεία που κλείνουν και δεν ξανανοίγουν; Δεν φταίει το σταμάτημα οικοδόμησης νέων κτιρίων; Φυσικά και φταίνε! Κανείς δεν το αρνείται, ούτε η εκπαιδευτική -κυρίαρχη– αριστερά, ούτε καν η… κυρίαρχη δεξιά. Έτσι όλοι είναι ευχαριστημένοι!
Τι πρόκειται να φέρει το συγκεκριμένο μέτρο αν εφαρμοστεί; Καταρχήν αυτό που αναμένεται είναι απολύσεις μόνιμων και συμβασιούχων εργαζομένων στους δήμους. Αυτό έχει δείξει η πρόσφατη εμπειρία του 2010-2011 (τότε είχαν συγχωνευτεί δημοτικοί παιδικοί), αυτό δηλώνει και η απόφαση της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συμβουλίου, η οποία προβλέπει την απόλυση 15.000 συμβασιούχων που καλύπτουν πάγιες ανάγκες στους δήμους.
«Ετσι όμως πρέπει να γίνει. Τα προνήπια και τα νήπια ανήκουν στα νηπιαγωγεία», λένε πολλοί. Και ως έναν βαθμό σωστά. Υπάρχει όμως ένα μεγάλο αλλά…
…αλλά πού θα καταλήξουν τα προνήπια; Ήδη τα δημόσια νηπιαγωγεία είναι επιβαρυμένα και δεν προβλέπεται να δημιουργηθούν νέα, με αποτέλεσμα να δίνεται προτεραιότητα στα νήπια. Μεγάλη μερίδα γονιών θα αναγκαστούν να στείλουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς και νηπιαγωγεία. μπαίνουν έτσι οι βάσεις για την ιδιωτικοποίηση των δημοτικών παιδικών σταθμών (καθώς και άλλων δημοτικών υπηρεσιών, όπως η καθαριότητα).
…αλλά τι σημαίνει αυτό για τους εκπαιδευτικούς; Ευνοούνται τάχα από αυτή την εξέλιξη; Με μεγάλη αμφιβολία, αν αναλογιστούμε δυσμενές τοπίο με τις ανατροπές στο ωράριο των νηπιαγωγών, τις συγχωνεύσεις τμημάτων και καταργήσεις ολοήμερων νηπιαγωγείων. Επιπλέον δεν προβλέπεται να γίνουν διορισμοί εκπαιδευτικών ώστε να καλυφθούν τα κενά. Το αντίθετο μάλιστα υποψιαζόμαστε να συμβεί: ξεζούμισμα του υπάρχοντος εκπαιδευτικού δυναμικού, εντατικοποίηση, εργασιακή περιπλάνηση και «κρυφή» κινητικότητα γιατί καταργήθηκαν ή προσωρινά ακυρώθηκαν ολοήμερα τμήματα («ορθολογική αξιοποίηση του υπάρχοντος εκπαιδευτικού προσωπικού» το λέει το υπουργείο).
Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την ανάγκη του λαού και το δίκαιο αίτημα για δωρεάν προσχολική αγωγή για όλα τα παιδιά, ως πρόσχημα για να υλοποιήσει τις μνημονιακές δεσμεύσεις της για ιδιωτικοποιήσεις και απολύσεις. Και, επιπλέον, το χρησιμοποιεί και ως όχημα για να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους, αλλά και για να σπείρει αντιθέσεις ανάμεσα σε εργαζόμενους, γονείς και εκπαιδευτικούς.
Η πραγματική στόχευση της κυβέρνησης, τόσο για τους εκπαιδευτικούς, όσο και για το σύνολο των εργαζομένων στη χώρα μας, είναι το μαύρο μέλλον του εργασιακού μεσαίωνα που μας έχουν επιβάλει: οι μαζικές απολύσεις, η ανακύκλωση της ανεργίας, οι άθλιες εργασιακές συνθήκες και ο εκφοβισμός των εργαζομένων, καθώς και η προσπάθεια διαχωρισμού τους, προκειμένου να μην μπορέσουν ενιαία και συλλογικά να αντισταθούν στην επίθεση που δέχονται. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο αντίπαλος βρίσκεται στο πρόσωπο των υπόλοιπων εργαζομένων ή στο πρόσωπο των γονιών που στην πραγματικότητα, αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα με μας.
Από κοντά και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες που σιγοντάρουν στις αυταπάτες και τη σύγχυση. Η ηγεσία της ΠΟΕ-ΟΤΑ από τη μια έσπευσε να συμπαραταχθεί με την ΚΕΔΕ και από την άλλη φτάνει στο σημείο να υπερασπίζεται το σημερινό απαράδεκτο καθεστώς που επικρατεί στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς, παρουσιάζοντάς το ως παιδαγωγικό παράδεισο, σε ανοιχτή επιστολή της προς τους γονείς! Ας μην ξεχνάμε την πρόταση της ΚΕΔΕ να «υπαχθεί» η «ενιαία προσχολική αγωγή» στην τοπική αυτοδιοίκηση και τη χλιαρή στάση της κυβέρνησης σ’ αυτή την πρόταση, αλλά και την ανισοβαρή επίθεση του Συντονιστικού Νηπιαγωγών σε δήμους, ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς και κυβέρνηση.
Από την άλλη, η ηγεσία της ΔΟΕ αποζητά αποκλειστικά τη συμμετοχή σε διάλογο με το υπουργείο και την ΚΕΔΕ. Φαίνεται πως δεν βάζει προτεραιότητα να αρθρώσει αιτήματα που να συσπειρώνουν τους εκπαιδευτικούς και τους εργαζόμενους στους παιδικούς σταθμούς και που να ξεσκεπάζουν τους πραγματικούς ενόχους για την κατάσταση που τείνει να διαμορφωθεί. Αντίθετα με τη στάση της και την επιχειρηματολογία της καλλιεργεί την καχυποψία και την αντιπαλότητα. Η λύση στα προβλήματά μας δεν βρίσκεται σε ένδικα μέσα, αλλά στον ανυποχώρητο ΚΟΙΝΟ αγώνα των εκπαιδευτικών, των εργαζόμενων στους παιδικούς σταθμούς και στους γονείς των μαθητών μας.
Ας προσπεράσουμε αυτές τις διασπαστικές λογικές και πρακτικές! Να καταδείξουμε ότι τέτοιες εξαγγελίες όποτε και αν εφαρμοστούν -σε βάθος τριετίας λέει η κυβέρνηση- θα υλοποιηθούν σε ένα περιβάλλον που θα στραφούν τελικά ενάντια στα -κοινά- συμφέροντα εργαζόμενων γονιών – εκπαιδευτικών.
Οι εργαζόμενοι στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς δεν είναι αντίπαλοί μας! Οφείλουμε να καταδικάσουμε την κυβερνητική πολιτική και να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας στην πλήρη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα.
- Δωρεάν προσχολική αγωγή για όλα τα παιδιά, χωρίς προϋποθέσεις.
- Καμία απόλυση εργαζομένων στους δήμους.
- Καμία συγχώνευση και κλείσιμο δημόσιων παιδικών σταθμών και νηπιαγωγείων.
- Πλήρης και σταθερή δουλειά για όλους.
